19-10 waren wij in Mai Sae, in een hotel dat veel allure heeft gehad, maar aan sleet onderhevig is. Wij zijn de enige gasten in een enorme eetzaal waar wel een paar honderd gasten in passen. Niet gezellig om in te dineren. Het hotel ligt aan een hele brede boulevard met heel veel winkels, banken en andere deftige gebouwen. Maar na sluitingstijd worden de stoepen en een rijbaan of wat omgetoverd in een eetboulevard. Als we het hebben over wel honderd eetstalletjes dan overdrijven we niet. Allemaal met een eigen specialiteit en aankleding. Bij de een moet je op een rieten matje zitten, bij de ander op een kinderkrukje en je mag blij zijn als de tafels en stoelen in ieder geval 3 poten hebben. Maar wat een heerlijkheden worden daar bereid. Je gelooft je neus, ogen en smaakpapillen niet. We zijn drie keer op en neer gelopen voordat we zelf neegestreken bij een stalletje dat wij aan een nauwkeurige inspectie hadden onderworpen:

= Enorme doorloopsnelheid van het eten

= Heel heet (lees warm) wokken

= Tafeltjes die net voldoende stabiliteit boden.

Ben wees het een en ander aan, No Meat, maar wel noedels, groenten, ei, en uiteindelijk toch ook vlees en een kommetje heerlijke soep. Vurrukkuluk.

Daarna konden we de verleiding niet weerstaan om op zoek te gaan naar een biertje op deze geimproviseerde eetboulevard. Wij werden breed genood door een hartelijk Chinees, die het leven niet al te serieus lijkt te nemen. Het uiteindelijke werk laat hij over aan zijn vrouw en zijn 3 lieftallige dochters. Maar, afrekenen bij hem. Dat dan weer wel. Heerlijk bier, ware het niet dat naast ons een man aan een massage begon, waar een heleboel tijgerbalsem aan te pas kwam. Da's een vreemde combinatie: Bier met de geur van tijgerbalsem. En het was nog niet eens een Tiger Beer. Overigens, over bier gesproken. Chang Bier is de eerste afvaller in de World Famous Beer Contest (Siam contra Laos). We hebben het geprobeerd, maar nee, Chang viel door de mand en uit de race. Wat een slap pilsje is dat. oh oh oh!

Nu even over verdwalen. Natuurlijk kunnen wij met een Garmin bij Ben op het stuur niet verdwalen; tot nu toe. Maar daarom rij je best nog wel eens verkeerd. De Garmin bracht ons uiteindelijk in veilige haven. Leve de Garmin (tot nu toe).

Het is wel een beetje warm voor ons Nederlanders: lekker zonnetje, graadje of 35. Kom daar maar eens om in Nederland, daar zou het Code purperpimpelpaars zijn. Hier in de Golden Triangle niet hoor, welnee. Maar de eerste helling van ruim 10 procent over een kleine kilometer hebben we al met al goed genomen, dat wil zeggen fietsend bedwongen. Rene heeft hier en daar wat kleine puntjes voor het bergklassement mogen ophalen, maar Ben staat met deze helling achter de kiezen toch alweer stijf bovenaan. Er is veel onrecht op de wereld, aldus Rene.

Maar wij zagen op de Thaise TV dat Hillary in de polls op 53 procent ligt en die Jandoedel van een Trump op 39. Verder staan alle Thaise zenders op zwart wit met alleen maar droefenis over koning Boemiphol. Maar vergis je niet, op straat gaat het leven gewoon verder en wij fietsen morgen met gepaste vrolijkheid naar de grens met Laos. Het schijnt nog een graadje warmer te worden. Saluut u allen!!

Voor Ina: Het is maar zeer beperkt mogelijk om foto's te plaatsen, omdat we niet overal een USB ingang hebben. Maar als het kan, dan doen we het.