23-10 togen Ben en ik vanaf Pak Beng op weg naar Mouang Houn; een tocht van 52 km, die pittig, maar niet at te zwaar leek. De hellingen in het begin van het parkoers, varierend van 10 tot 15 procent bleken toch een hele kluif, vooral omdat de temperaturen opliepen tot ruim boven de 30 graden. Nergens schaduw. Vooral ondergetekende had het af en toe te kwaad. Met hangen en wurgen bereikten we Mouang Houn, waar we ook nog veel moeite hadden met het vinden van een hotel. Lastig want er was geen electriciteit in deze wereldstad en niemand wist wanneer die er weer zou zijn. Uiteindelijk wel een hotel gevonden, waar niemand engels sprak. We vonden wel een restaurant op aanwijzing van een van de weinge gasten. Dat leidde wel tot een romantisch diner bij kaarslicht voor 2 heren, die allebei met enige zorg aan de dag van morgen dachten.

Vooruitzicht: De komende dagen: aanhoudende hitte, slecht tot zeer slecht wegdek, best wel pittige klimmen, deed ons besluiten het routeschema aan te passen. De volgende dag heel vroeg weer terug naar Pak Beng en dan de 25ste, vandaag dus, met de boot naar Luang Prabang en daar verdere plannen maken. Er valt hier een hoop te doen, ook te fietsen. We hadden het besluit nog niet genomen of het licht floepte aan.

Over hoe in Pak Beng, de boottocht naar Luang Prabang en Luang Prabang zelf zeer binnenkort meer.

Oh ja, de Beer Contest. De jury is er nog niet uit, zij het dat al wel bekend is dat Chang Beer definitief is afgevallen. In het jury-rapport staan termen als lauwe pis, slappe pils. Dus...

Rene