De reacties op het voornemen om de 15^e met fietsen en al in het vliegtuig richting Zuid-Oost Azië te stappen zijn hartverwarmend. Men leeft echt mee, zeg maar. Ik geef zo een paar quotes:

- Zijn jullie wel voorzichtig.

- De mensen rijden daar als gekken.

- Pas op met eten: Geen vlees, want je weet niet hoe lang geleden het al van het beest gehaald is.

- Opletten met groenten, zeker als ze dat al gewassen hebben, want je weet niet waar ze dat in gedaan hebben.

- Denk erom, niet alle flessen met water zijn te vertrouwen, ook niet als ze wel gesealed zijn, want er zit soms maar gewoon leidingwater in.

- Weet je dat het met de hygiëne heel slecht gesteld is ‘in die landen?’

- Nooit naar een ziekenhuis gaan, als je wat hebt.

- Als je wat hebt, direct naar een ziekenhuis gaan, niet naar een zogenaamde arts.

- Niet zo maar wat kopen, je wordt belazerd waar je bij staat

- Heb je dit wel bij je......... en dat?

- Het kan er soms hard regenen .

- Je kan maar zo beroofd worden.

Daar kun je je niet tegen te weer stellen. Of je al tien keer die kant op bent geweest en al twee maal eerder een lange fietstocht ‘in die landen’ hebt gemaakt, het maakt niet uit. Je verbaast je er alsnog over dat je na al die reizen die kant op zelfs nog leeft! Je leert het trouwens af, op soort van dingen te reageren.

Veel leuker is het als er plotseling een mailtje je mailbox binnen komt fladderen met de tekst “veel plezier jongens!’.

Vandaag nog, op de deurmat, een enveloppe met inhoud: 8.000 kip!....... en een kaartje met de tekst. “Koop hier maar heel veel Beer Lao van” We hadden zelf ook nog wat. Dat leggen we erbij. Arie en Jantien, ja, die gaan we stuk slaan. Voor 10.000 kippen heb je zeker 2 slokken bier en die drinken we, met de ogen dicht en een glimlach om de lippen, terwijl we even alleen maar aan jullie denken. PROOST!!

Ben en René.