De post:

Hans: ja dat is het Chokdee Café

Jantine: Pas op, je kunt niet alles zeggen!

In 1995 was ik voor het eerst met mijn Lief in Thailand. We maakten toen ondermeer een trekking door de bossen in Noord West Thailand. Tijdens een van die dagen droeg ik een klein plastic tasje met afval met me mee. Een van de gidsen wilde dat tasje overnemen, maar 'grootmoedig' als ik was, gaf ik aan dat tasje wel zelf te willen dragen. Maar hij bleef maar aandringen, waarop ik het alsnog overhandigde. Hij bedacht zich vervolgens geen moment en flikkerde het afval met plastic tasje en al de bergwand af en ik had verbluft het nakijken.

Eergisteren fietsten Ben en ik van het Vansana Nam Ngum Resort naar Vientiane, waarvan zo'n 40km op de ruime vluchtstrook van een 4-baans weg. De berm lag bezaaid met afval en dan vooral plastic (flesje, tasjes), dat uit de voortrazende auto's wordt gegooid en wel in zulke hoeveelheden, dat je je kunt voorstellen hoe het komt dat er in de Grote Oceaan een plastic soup massa ter grootte van Frankrijk drijft. Niemand ruimt die teringzooi daar in de berm op. Je zou er gedeprimeerd van kunnen raken, als we, fietsend door Noord West Thailand zo'n 2 weken eerder, niet hadden geconstateerd dat het er zo schoon was geworden. In de dorpen stond voor ieder huis een afvalbak van hergebruikte rubber banden, maar ook buiten de dorpen waren de bermen zo goed als schoon. Ik zal niet beweren dat dat in heel Thailand nu het geval is, maar het geeft wel hoop, dat binnen afzienbare tijd ook het wonderschone Laos opgeruimd wordt.

Intussen verblijven we in Vientiane waar het, net als in Vang Vieng, oneindig veel drukker is dan 10 jaar geleden, toen ik ook als eens door Laos reisde. Je kunt dat jammer vinden, maar zo gaat dat in landen in ontwikkeling. Toyota spint er garen bij, want 1 op de 3 auto's hier een 4WD Toyota Hillux, met een laadbak(je). Laotianen lijken een onweerstaanbare behoefte te hebben om dingen te transporteren, in genoemde Toyoya's, vrachtwagens (Isuzu) of TukTukjes. Dat zoemt, kreunt en bromt onophoudelijk langs en door elkaar heen, aangevuld met voornamelijk Chinese brommertjes, waar wel 4 tot 5 personen op passen, ook al lijken ze daar niet voor gebouwd. En daar lopen Ben en ik tussen en we vermaken ons opperbest.