Nog meer (en de laatste) foto's

Nog wat foto's, om de schade in te halen.

Foto's

Beste lezeressen en lezers,

Het was ons deze vakantie (behalve de eerste dag) niet mogelijk om foto's aan de reislog toe te voegen. Soms was er geen PC beschikbaar, soms wel, maar dan zat er geen USB-ingang in. Ook troffen we een razendsnelle PC aan (echt razendsnel) die schter op Windows XP draaide, maar die het fototoestel van René niet herkende.

Er zijn nu alsnog een aantal foto's toegevoegd die jullie een beetje een idee geven van wat we zoal tegenkwamen

Laatste etappe

In Vientiane hebben we 2 buitengewoon aangename dagen doorgebracht met als hoogtepunten:

het Volkspark aan de Mekong achter het presidentieel paleis, waar we toevallig tegenaan liepen. Allemaal sportende en chillende Vientianen en een groep acrobaten die een act aan het instuderen waren.

Ook fraai de Chinese Opera, fel gekleurde decors en al even fel gekleurde kostuums met hele schelle stemmen en veel tromgeroffel, die we tot 12:00 uur 's avonds in onze hotelkamer konden volgen. Ergens wel een boeiend verhaal, denken wij.

De Beer Garden van een Laotiaanse familie, waar we zeer welkom waren en waar we vooral heel fantastisch konden eten. Wat je in Nederland niet zo gauw zou zien is dat de demente vader gewoon de hele avond aan een tafeltje in het restaurant zat. In een adem noewmen wij de Chokdee Restaurant/Bar, dat gerund wordt door een Vlaming en waar het zeer gezellig was. Vele soorten Belgsich Bier en Patat met Mayonaise!

Dan van Vientiane naar Nong Khai (Thailand). De route voerde ons langs de immense Beer Lao Brouwerij, waar we even halt hebben gehouden en over de Friendshipsbridge over de Mekong, die hier de grensrivier is.

In Nong Khai kwamen we in het fantstische Mut Mee Garden Guesthouse terecht. Op en top verzorgd en onderhouden. Echt een aanrader, voor als je daar een keer in de buurt bent. Langs de Mekong loopt een 7 km lang fietspad, dat je zeker moet aflopen of fietsen. Het is een zeer levendige boulevard waar van alles gebeurt. Aan dat pad, richting Friendshipsbridge, ligt 'The Rim Roverside resort & cooee shop' . De eigenaar is een enthousiaste 67-jarige krasse Thai, die blij zijn fantastische turqoise Bianchi Racefiets liet zien (een echte!!). Hij vertelde trots dat hij in 1 jaar ruim 800km had gefietst en 7 kilo was afgevallen. Hij raakte niet uitgekeken op onze fietsen.

Na 3 en een halve week droogte en onbarmhartige zon, ging het in Nong Khai opeens plenzen. Niet zo maar een buitje van een uur, maar een bui van 2 dagen! Dus, toen we verder moesten naar Udon Thani (onze laatste etappeplaats) moesten we toch nog ons regenjackkie aantrekken. Dat is warm, dus na 10 minuten was het buiten het jack net zo nat als daarbinnen. Jackie maar uit en zie, toen stopte de regen. 58 km op de vluchtstrook van de Thaise equivalent van de Hollandse A 12. Er was een alternatief, maar die hebben we, wegens tijdgebrek links laten liggen.

Udon Thani, het eindpunt van deze fietsreis. Ja, wat moet je van Udon Thani optekenen. Een op en top Thaise stad. Veel winkels, bedrijfjes en bedoeninkjes waar je van moet raden wat ze voor stellen en met een fantastisch postkantoor!! Namelijk, onze eerste actie in deze stad was de gang naar het hoofdpostkantoor om te zien of onze fietsdozen daar waren aangeland. Wij denken dat de postbeambte nog het meest verrast was, toen dat inderdaad het geval bleek te zijn. Daar stonden ze te glimmen in een hoekje, pecies zoals we ze hadden opgestuurd in Chiang Rai aan het begin van onze reis, En dat voor 3,50 euro! Ben, Rene en dozen in een TukTuk geperst en welgemoed terug naar het hotel. Daar konden wij in de glimmende lobby onze smerige fietsen reisklaar maken.

Vanavond rest ons een laatste galadiner in het immens grote Charoen Hotel ter gelegenheid van de uitreiking van The Great International South East Asian Beer Contest Award. Het bier zal er rijkelijk vloeien. Morgenavond vliegen we terug naar Nederland en rouwen met jullie mee over Trump en de Zwarte Pieten Discussie. By the way, In Thailand gaan stemmen op om de Nederlandse ambassadeur op het matje te roepen vanwege de Thai Thai Pop.

De laatste post:

Henk, sinds wanneer hou jij de files bij?

Brie, Ben je dan al klaar in Paramaribo?

Mik, Jij bent een ware connaisseur en echt een steun voor de jury!

Lieve lezertjes, vrienden en vriendinnen, hier eindigt ons reisverslag. Dank voor het lezen en de reacties.

Ben en Rene

De uitslag!

Met vreugde geven wij kennis van de uitslag van TGIEAB; slechts bij toeval samenvallend met Election Day USA.

Eerst de bieren die niet in de prijzen zijn gevallen.

Nakhom Beer (Laos), Dit biermerk prijst zichzelf aan met het feit dat ze eigendom is van Heineken. Moeten we meer zeggen? Ja, wij beoordelen alleen bieren die uitgaan van eigen kracht. Geen classificatie derhalve.

Chang Beer is net uit de top tien gevallen (11e plaats). De termen die de jury is haar beoordelingen over dit bier heeft laten opnemen in het juryrapport, als daar zijn: Uilenzijk, Vleermuizenpis en Tjop Tjong Wo Man (wat zo veel als Bier van Vrouwen betekent), zullen wij hier niet herhalen.

Leo Beer, van uit het niets op 4 binnengekomen. Veelbelovend, goed door de keel zakkend; een op traditionele wijze gebrouwen Thais Bier, dat op termijn nog wel eens hele hoge ogen zou kunnen gaan gooien. Het etiket verdient nog nadere aandacht (mist eigen smoel!!)

Op 3: Tiger Beer (Singapore). Een bier met een ongekend steile afdronk en een woeste bite. Dat het zich aanprijst als Friendships Beer en als zodanig bijdraagt aan de sterk verbeterende banden tussen Laos en de omringende landen, strekt tot zijn voordeel, Maar.... van Heineken.........

Nu wordt het spannend, ja toch?

Over het juryberaad is weinig bekend, maar in het aangrenzende vertrek werden termen opgevangen als: Nee joh, wat weet jij daar nou van (gerinkel van glas), Heb jij nou werkelijk nergens verstand van Bierproleet! en Heeft er iemand een flesopener? Heb jij nog kleingeld? Bucklerzuiper!!!!

En nu om het nog even spannend te maken eerst de 2e plaats: SINGHA, Thailand! Singha is het Thaise woord voor leeuw, niet te verwarren met de Tijger van Tiger Bier, want dat komt uit Singapore, zoals reeds vermeld. Uit het juryrapport: Een origineel bier, met een goede bite dat al vanaf 1933 gebrouwen wordt. Het kent dus al een lange brouwerstraditie en dat proef je. Graag willen we de aandacht vestigen op het smaakvolle etiket: Een Thai style Gouden Leeuw. Een van de smaakvolle ingredienten is E 300 (Acorbinezuur, vitamine C), dus super gezond.Een bier dat wij van harte aan kunnen bevelen.
De eigenaresse van Singha Bier, Chitpas Bhairombhakdi, is vanoudsher een aanhanger van de Democratie (de gelen) en dat heeft ze nooit onder stoelen of banken gestoken, maar dat terzijde.

De slimmerikken onder jullie hadden het natuurlijk al meteen door: Op 1 BEER LAO!
een bier waar het grote Laotiaanse Volk trots op mag zijn. Een staatsbier met een ongekende bite, gebrouwen uit de lokale rijstopbrengst, een volkse afdronk en een prachtig etiket. Superlatieve schieten tekort en ook zo billijk geprijst, dus bereikbaar voor alle lagen van de Laotiaanse bevolking. Een prachtig product van het socialistisme en dat gaf op election day USA de doorslag.

De jury blijft nog enkele dagen in het luxe Charoen Hotel in Udon Thani (Thailand), alwaar vanavond de uitreiking zal plaatsvinden van The Great International South East Asian Beer Contest Award.

Over de laatste etappes volgt mogelijk morgen meer nieuws. Dan ook de Post, dus als je nog wil reageren, doe het nu!

Plastic

De post:

Hans: ja dat is het Chokdee Café

Jantine: Pas op, je kunt niet alles zeggen!

In 1995 was ik voor het eerst met mijn Lief in Thailand. We maakten toen ondermeer een trekking door de bossen in Noord West Thailand. Tijdens een van die dagen droeg ik een klein plastic tasje met afval met me mee. Een van de gidsen wilde dat tasje overnemen, maar 'grootmoedig' als ik was, gaf ik aan dat tasje wel zelf te willen dragen. Maar hij bleef maar aandringen, waarop ik het alsnog overhandigde. Hij bedacht zich vervolgens geen moment en flikkerde het afval met plastic tasje en al de bergwand af en ik had verbluft het nakijken.

Eergisteren fietsten Ben en ik van het Vansana Nam Ngum Resort naar Vientiane, waarvan zo'n 40km op de ruime vluchtstrook van een 4-baans weg. De berm lag bezaaid met afval en dan vooral plastic (flesje, tasjes), dat uit de voortrazende auto's wordt gegooid en wel in zulke hoeveelheden, dat je je kunt voorstellen hoe het komt dat er in de Grote Oceaan een plastic soup massa ter grootte van Frankrijk drijft. Niemand ruimt die teringzooi daar in de berm op. Je zou er gedeprimeerd van kunnen raken, als we, fietsend door Noord West Thailand zo'n 2 weken eerder, niet hadden geconstateerd dat het er zo schoon was geworden. In de dorpen stond voor ieder huis een afvalbak van hergebruikte rubber banden, maar ook buiten de dorpen waren de bermen zo goed als schoon. Ik zal niet beweren dat dat in heel Thailand nu het geval is, maar het geeft wel hoop, dat binnen afzienbare tijd ook het wonderschone Laos opgeruimd wordt.

Intussen verblijven we in Vientiane waar het, net als in Vang Vieng, oneindig veel drukker is dan 10 jaar geleden, toen ik ook als eens door Laos reisde. Je kunt dat jammer vinden, maar zo gaat dat in landen in ontwikkeling. Toyota spint er garen bij, want 1 op de 3 auto's hier een 4WD Toyota Hillux, met een laadbak(je). Laotianen lijken een onweerstaanbare behoefte te hebben om dingen te transporteren, in genoemde Toyoya's, vrachtwagens (Isuzu) of TukTukjes. Dat zoemt, kreunt en bromt onophoudelijk langs en door elkaar heen, aangevuld met voornamelijk Chinese brommertjes, waar wel 4 tot 5 personen op passen, ook al lijken ze daar niet voor gebouwd. En daar lopen Ben en ik tussen en we vermaken ons opperbest.

De weg kwijt en Belgisch bier

Ons reisbureau (AWOL) heeft voor een voortreffelijke routebeschrijving zorg gedragen. AWOL geeft per pleisterplaats diverse overnachtingsmogelijkheden, waaruit je kunt kiezen. De route is uitgeschreven en afslagen en andere herkenningspunten zijn met kilometerstanden aangegeven. Dus in principe zou je de weg altijd moeten kunnen vinden en dat is ook zo, behalve als je de tekst niet goed leest dan wel verkeerd interpreteert. Zo kan het gebeuren dat er vlak voor je wielen een biggetje gillend oversteekt en jij daardoor net de afslag mist. Komt er dan op de juiste afstand een brug die voldoet aan de beschrijving dan fiets je blijmoedig verder. En zo stonden we opeens bij een guesthouse waarvan Ben dacht dat dit onze bestemming was, maar waarvan bleek dat we daar pas twee dagen later hadden moeten aankomen. Tja daar sta je dan met je goeie gedrag en het zweet op het voorhoofd, wat doe je dan? We zijn daar gebleven, want het bleek een heel mooi resort aan een rivier en een zwembad. Omdat we nu twee dagen over hadden besloten we een fietsuitstapje te maken naar de oorspronkelijke bestemming aan een meer. Toen bleek de voorzienigheid ons te hulp te zijn geschoten. De laatste duizend meters naar dat resort aan het meer waren zo steil (18%); daar waren we met bagage niet fietsend tegenop gekomen, een duivelse klim. En het resort viel ook nog tegen. Dus zijn we AWOL en de big veel dank verschuldigd.

TGISEABC:

Voordat jullie het uit andere bronnen vernemen dienen wij hier te vermelden dat de jury is aangetroffen in een Belgisch biercafe in Vientiane, slurpend aan Belgisch bier (Hoegaarden Wit en Rochefort nr 8, op de juiste temperatuur). De vraag die hierbij opdoemt: is de jury hierbij over de schreef gegaan en komt ze weg met de smoes dat het hier een Smaakneutralisatie betrof? Wat is het oordeel van de lezer?

Wereldstad Hin Heup en het mysterie van het verdwenen 4e ei.

Dit bericht komt uit Vientiane. Het was alweer even terug dat we uitgebreid verslag konden doen van onze reis. Daar heb je toch echt een groot scherm en een toetsenbord voor nodig. Via de smartphone van Ben is dat erg lastig.

Hé Leo, leuk dat je reageert. Ben je even bij SSSF langs geweest. Knappe jongens hier!!

Op 01-11-2016 ging de reis Van Vang Vieng naar Hin Heup. Ja, wij hebben die naam ook niet verzonnen. Hier en daar een best wel pittige tocht, vooral door de warmte, door zoals wij dat noemen, Conimex-landschap. Maar we verkeren kennelijk in een heel goede conditie, want het gaat ons goed af. Het Souk Somvang Guesthouse waar we de nacht gingen doorbrengen, was een belevenis apart. Het wordt gedreven door Chinezen (die zijn in Laos niet populair) en er komen bijna uitsluitend Chinese zakenlieden op doorreis. Allemaal heel erg lawaaiierig. Terwijl buiten op het terras hard disco-gestamp uit de luidsprekers opklonk, stond binnen in de lobby een eenzame man aan karaoke te doen. Geheel zoals dat hoort, verschrikkelijk vals.

Het eten was spicy maar lekker, dat moet gezegd worden. Aan het einde werden we aan de tafel Chinezen genood, maar ons Mandarijn-Chinees is erg zwak en veel van de Chinezen waren ernstig aangeschoten. De uitnoding afgeslagen.

De kamer was schoon, maar wel heel erg basic. Het fontijntje in de badkamer was niet verbonden met het riool, dus als je je tanden stond te poetsen, liep de tandpasta even later tussen je tenen.

De volgende ochtend was er geen water. Een dik Chinees meisje, vermoedelijk genaamd Lac Heb Ekjuh maakte duidelijk wat er was gebeurd. Ze maakte met haar armen een wijds fontijngebaar en maakte daar ontploffingsgeluiden bij. De waterleiding was geknapt en een deel van het hotel, niet het onze, stond onder water. Ons Lachebekje vond het een grote grap en wij dus ook maar.

Vervolgens meende Ben een ontbijt te hebben besteld door noedels aan te wijzen, eieren, groenten, kip en een wok. Ons Lachebekje naar achteren met 4 eieren. Na 15 minuten kwam ze terug met enkel 3 gebakken eitjes; ons verbluft achter latend. Maar ja, ze lachte er weer zo lief bij. Alleen zitten we nog wel met de vraag: 'Waar is dat 4e ei gebleven?'

Ergens onderweg alsnog een ontbijt genoten.

Er valt nog veel meer te vertellen, over de weg kwijtraken, hele steile hellingen etc. etc. maar dat komt de komende dagen.

Ecotoerisme en Bierdispuut

Allereerst de post:

Hans, wij drinken uitsluitend water en een enkel gedeeld biertje inzake de contest.

Jantien, Ja.

Tys: Je krijgt hier 100 kippen voor een eurocent. 15% klimmen? Ben je wel lekker joh. 14% is ruim voldoende om de kuiten te doen bollen! Trouwens, we zijn heel blij iets van je te horen. We denken veel aan je.

Inmiddels zijn we in Vang Vieng, een oord voor veel pret en jolijt, zoals daar zijn: drie keer op en neer op de rivier in een smal bootje; raggen in een buggy door een natuur waar nog veel aan te vernielen valt (ecotourisme, zeg maar); op een grote autoband in de gloeiende zon de rivier afdrijven met een natte kont (echt eco!); gemotoriseerd hanggliden; teer drinken, oh sorry, wij bedoelen koffie, waartegen alles in en aan je lijf in opstand komt, heerlijk!!

Dit is zo'n beetje Vang Vieng. We kunnen er wel lekker eten en Rene is met een Ouwe Highclass Thai Lady op de foto gezet door een professioneel fotograaf.

Morgen naar Hin Heup, dat je dat maar weet

Twee dagen hiervoor waren we in Phou Khoun, in een prachtig gelegen Guesthouse op 1400 m. hoogte. Kilometers en kilometers uitkijk over karstbergen, schitterende wolkenpartijen en dalen fel geel van de bloemen (helianten). Het guesthouse heeft een interessante geschiedenis. Het was aan het einde van de Vietnamoorlog grotendeels verwoest door Amerikaanse bommen. In 2007 begon de huidige eigenaar het pand naar eigen idee weer op te bouwen. Tijdens dit proces kreeg hij bezoek van een oude Brit die een foto van het gebouw had zoals het er oorspronkelijk uitzag. Dat maakte de reconstructie van de voorgevel een stuk eenvoudiger. In het guesthouse grote portretten van resp. Marx, Lenin, Ho en Mao, maar ook van Kaysone, de huidige sterke man van Laos. De eigenaar noemde dit desgevraagd zijn helden.

Nog een enkele woord over The Great International South East Asian Beer Contest, (de TGISEABC) . In de jury is een dispuut ontstaan met betrekking tot het wel of niet toelaten van een nieuw Laotiaans biermerk, te weten NamKong. Het ene jurylid is gretig om dit bier toe te laten in de contest, het andere jurylid vindt dat je dan wel aan de gang kunt blijven en blokkeert tot op heden een formele proeverij. Het beraad gaat overigens onverminderd door en termen als Steile Afdronk, Tough Bite, Lekker Fris en Zakt Soepel Door De Keel, zijn niet van de lucht.

Nou, nu zijn jullie wel weer zo'n beetje bijgepraat hier vanuit het verre Vang Vieng.

Ps. met de foto's wordt het nog steeds niks, Ina!